ഇന്ന് ഓഫീസില്‍ നിന്ന് പടിയിറങ്ങി.. രണ്ടു വര്ഷം നീണ്ടു നിന്ന എന്റെ ജോലിയുടെ അവസാനത്തെ ദിവസം... ഒരുപാട് അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ പടിയിറങ്ങുന്നത് സ്വരം നന്നായികൊണ്ട് തന്നെയാണ്... ആരുടെയൊക്കെയോ നിര്‍ബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് മുന്നില്‍ ഒരു യാത്രയപ്പ് ചടങ്ങ് നടന്നു...ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞുനോക്കി... രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക് മുന്‍പ്‌..
അതെ രണ്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്‌ ഞാന്‍ ഒരധ്യാപകനായിരുന്നു....അതിനു മുമ്പ്..?? ഒരു സോഫ്റ്റ്‌വേര്‍ പ്രോഗ്രാമ്മര്‍ ആയിരുന്നു..അതിനു മുമ്പ് പി. ജി. വിദ്യാര്‍ഥി...ഇന്നലെകള്‍ ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്ന് ചുരുളഴിഞ്ഞു നിവര്ന്നു... ഓര്‍മ്മകള്‍ ബാല്യം വരെ ചെന്നെത്തി...എന്തൊരു സുഖമുള്ള കാലം...
ഓഫീസിലെ സിസ്റ്റം ക്ലീന്‍ ചെയ്യുന്നതിനിടക്ക് ഞാന്‍ ഒരു പഴയ ഫോട്ടോ കണ്ടു...ആ ഫോട്ടോ എടുക്കാന്‍ പോയരംഗം ഇന്നും ഓര്‍മ്മയുണ്ട...പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ സെര്ടിഫികട്റ്റില്‍ പതിക്കാന്‍ ഒരു ഫോട്ടോ..കുളിച്ചതും, ഷര്ട്ട് തേച്ചുമിനുക്കി ചുളിയാതെ അങ്ങാടിയിലേക്ക്‌ നടന്നതും, സ്റ്റുഡിയോവിലെ കണ്ണാടിയോട് കിന്നാരം പറഞ്ഞു മുടി ചീകിയതും , ശ്വാസം പിടിച്ചു ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്തതും.. എല്ലാം... ആ കാലവും ഓര്‍മ്മയും മധുരിക്കുന്നു..ഉമ്മ മുപ്പത്‌ രൂപ തരുമ്പോള്‍, അത് കൊടുത്ത് ഫോട്ടോ വാങ്ങി അഭിമാന പൂരിതനായി വീട്ടിലേക്ക്‌മടങ്ങുമ്പോള്‍ ... എല്ലാം ഒരു തരം സന്തോഷമായിരുന്നു...ഇന്നിപ്പോള്‍....ദിവസങ്ങള്‍ക് മുമ്പ് ഉമ്മയെവിളിച്ചപ്പോഴും ഉമ്മ ചോദിച്ചിരുന്നു...പുതിയ പണി വല്ലതും...??? ഒരു കാലത്ത്‌ ഉമ്മ ആയിരുന്നു എല്ലാം.. എണ്ണിതികച്ചു ഉമ്മ ശമ്പളം കൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ നടത്തിയിരുന്നു...ഇന്നും അങ്ങനെ തന്നെ... ഉമ്മയുടെ മക്കളൊക്കെ നല്ല നിലയില്‍ സമ്പാദിക്കുന്നവരായിട്ടും ഉമ്മയുടെ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഒന്നും ഞങ്ങള്‍ നല്‍കേണ്ടതില്ല...
ആ കാലത്തിനു ഒരു രസമുണ്ടായിരുന്നു..ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു പ്രാരബ്ദവും പേറേണ്ടി വരാത്ത നിഷ്കലന്കമായഒരു കാലം...ആഗ്രഹിച്ചാലും തിരിച്ചു നടക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ...!! ആരെയും പോലെ ഉമ്മ തന്നെയാണ് എനിക്കുംപ്രിയപ്പെട്ടവള്‍...
ഞാന്‍ മൂന്നു സുഹൃത്തുക്കളെ ഓര്‍ത്തു പോയി... മൂന്ന് പേരും എനിക്ക് പ്രായം കൊണ്ട് ജെഷ്ടന്മാര്‍ആണ്...ഞങ്ങള്‍ വളരെ അടുത്ത സുഹ്ര്തുക്കളും സര്‍വ്വോപരി പ്രവാസികളും.. ഒന്നാമത്തെ ആളുടെ ഉമ്മ വീട്ടില്‍ തനിച്ചാണ്..കുട്ടികള്‍ വിദ്യാഭ്യാസവുമായി ഭാര്യ വീട്ടില്‍..പ്രത്യേക സാഹചര്യതാല്‍ പ്രവാസം അയാളോടൊപ്പം തന്നെയാണ്..ഉമ്മാക്ക് അയാളെ അത്ര കണ്ടു ഇഷ്ടവുമാണ്...ഉമ്മ അയാളോടൊപ്പം ഗള്‍ഫില്‍ വരില്ല...ഒരു പഴയ നാടന്‍ ഉമ്മ...തരം കിട്ടുമ്പോള്‍ അയാള്‍ ഉമ്മയെ കാണാന്‍ പോകും..താമസിക്കും..തിരിച്ചു വരും..എങ്കിലും ഉമ്മയുടെ കൂടെ ജീവിക്കുകയും പ്രവാസം ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന ആഗ്രഹം പൂവണിയാത്ത ഒരു വിഷമം അയാള്‍ ഇടയ്ക്കിടെ എന്നോട് പറയും..ഒരു കേള്‍വിക്കാരന്‍ എന്നതിലുപരി ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍...??!!
ഒരു വൈകുന്നേരം രണ്ടാമത്തെ സ്നേഹിതനും ഞാനും ഒരുമിച്ചു കൂടി...ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു...ഒന്നാമത്തെ സുഹ്ര്തിന്റെ മാനസിക വിഷമം ഞങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്തു...അദ്ദ്യെഹത്തെ പിരിയാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക് താല്പര്യം ഇല്ല..ഗള്‍ഫില്‍ വേണം..ഞങ്ങളുടെ കൂടെ...അത് പരിഹരിക്കാനുള്ള ചര്‍ച്ച ആയിരുന്നു...ചര്‍ച്ചക്കിടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.."മൂപ്പരുടെ ഉമ്മ ഒരു നാടന്‍ ഉമ്മയാണ്..തനി നാടിന്പുറത്തുകാരി... അവരുടെ ഭര്‍ത്താവിനെ സ്നേഹിച്ചു സേവിച്ചു കഴിഞ്ഞു കൂടി.. ഭര്‍ത്താവ് മരണപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ജീവിതത്തിനു വന്ന ഒരു വലിയ വിടവുണ്ട്...അത് നികത്താന്‍ ഈ മകനേ കഴിയൂ..എന്നാല്‍ ഉമ്മ ഗള്‍ഫില്‍ വരില്ല.." എന്റെ രണ്ടാമത്തെ സുഹ്ര്ത്ത് പറഞ്ഞു.."കഷ്ടം, ഈ ഉമ്മമാര്‍ എന്താ ഇങ്ങനെ? മക്കള്‍ക്കും വിഷമം ഉണ്ടാവില്ലേ..?? ഇങ്ങനെ വാശി പിടിക്കണോ..?? എന്റെ ഉമ്മയും ഇങ്ങനെ ആണ്..ഇക്കയുടെ ഭാര്യയെ കണ്ടു കൂടാ..അങ്ങനെ ഒരുപാട് പറഞ്ഞു.." ആദ്യ സുഹ്ര്തിന്റെ ഉമ്മയുടെ നിലപാടും ആ സുഹ്ര്തിന്റെ മാനസിക സംഘര്ഷവും അയാള്‍ പങ്കുവെച്ചു...ഞാന്‍ എന്റെ ഉമ്മയെ ആലോചിച്ചു...നമ്മളെന്ന ഭാവത്തിലെക്ക് നടന്നു കയറിയപ്പോ കൈപിടിച്ചതു നമ്മുടെ ഉമ്മയല്ലേ...?? ആണ്.....അന്ന് ഉമ്മ കൈവിട്ടിരുന്നെന്കില്‍?? ജന്മം നല്‍കി രണ്ടാം മാസം എവിടെയോ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ ഉമ്മയുടെ പേര് എഴുതാത്ത പാസ്പോര്‍ട്ടുമായി നടക്കുന്ന ഒരു സ്നേഹിതന്‍ എനിക്കുണ്ട്..ഉമ്മ എന്നത് അവനെന്താനെന്നറിയില്ല..ഒര്ഫനെജിന്റെ നാല് ചുവരുകള്‍ എല്ലാം ആയിരുന്ന കാലം അവന്‍ എന്നോട് പലവുരു പറഞ്ഞിരുന്നു.. എന്റെ രണ്ടാമത്തെ സുഹ്ര്തിനെ ഞാന്‍ പാടെ വിമരിശ്ച്ചു...പക്ഷെ അയാള്‍ അയാളുടെ വാദത്തില്‍ നിന്ന് പിന്മാറിയില്ല...ആ വിഷയത്തില്‍ എന്റെ സുഹൃത്തിനെ ഞാന്‍ വെറുത്തു...
എന്റെ മൂന്നാമത്തെ സുഹ്ര്ത്ത്... ഉമ്മയാനവനെല്ലാം...നല്ലവന്‍...ആ ഉമ്മ ചോദിച്ചദെല്ലാം അവന്‍ ചെയ്തുകൊടുത്തു...അത് അറിയുമ്പോള്‍, കാണുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നില്കും..അവര്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ കാഠിന്യം അത്രമാത്രമാണ്...ഇടക്കിടക്ക്‌ അവന്‍ പറയും ഉമ്മാക്ക് അത് വാങ്ങണം..ഇത്വേണം..ഉമ്മാക്ക് ഒരു പ്രസംഗത്തിന്റെ സിഡി..ഉമ്മാക്ക് പര്‍ദ്ദ..ഉമ്മയുടെ കൂടെ ഉംറ..
മൂന്നു പേരും മൂന്നു തരക്കാര്‍...ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു...മക്കളുടെ വിഷയത്തില്‍ മൂന്നു പേരും ചെയ്തത് ഒരേകാര്യം...പെററു പോറ്റി ഞാനെന്ന ഭാവതിലെത്തുവോളം കൊണ്ടെത്തിച്ചു...പക്ഷെ വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ മൂന്നു പേരും മൂന്നു വീക്ഷണക്കാരായി...എന്റെ ഉമ്മ ഭാഗ്യവ്തിയാണിത് വരെ...മക്കളുടെ വിഷയത്തില്‍....ബാല്യത്തിന്റെ ചാപല്യതകളില്‍ ഞാന്‍ ഉമ്മയോട് കുറെ തര്‍ക്കുത്തരം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..പക്ഷെ പിന്നിട് ഉമ്മ പറഞ്ഞ ഒന്നിനും ഞാന്‍ എതിര് പറഞ്ഞിട്ടില്ല...എന്റെ അറിവില്‍ എന്റെ ഉമ്മക്ക് എന്നോട് അങ്ങനെ ഒരു നിലപാടും ഇല്ല..ഉമ്മയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ എന്റെ ബുദ്ധിക്ക് നിരക്കാതതാനെന്കിലും ഞാന്‍ ചെയ്തു കൊടുക്കാറുണ്ട്...
ഇന്നലെകള്‍ അങ്ങനെയാണ്...ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ഒരുപാടുണ്ട്..എഴുതിയാല്‍ തീരാത്തവ...ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവുംമതിവരാത്ത ഒരു അനുഭൂതിയാണ് ഉമ്മാന്റെ മടിത്തട്ട്...അവിടെ വെചാണല്ലോ നമ്മള്‍ ജീവിതം പിച്ചവെച്ചു തുടങ്ങിയതു... എന്റെ രണ്ടാമത്തെ സുഹ്ര്തിനോട് ഉമ്മയുടെ വിഷയത്തില്‍ സ്നേഹപൂര്‍വ്വമായ തര്‍ക്കതിലെര്‍പ്പെട്ടപോഴും ഞാന്‍ ചിന്തിചു...ഉമ്മ ആരാണെന്ന് എങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുമെന്ന്...ഇനി എനിക്കറിയില്ല...
സഹോദരാ..ഉമ്മയെ കുറിച്ച് നീ പറഞ്ഞതും, പറയാന്‍ ബാകി വെച്ചതും, നിന്റെ ഉമ്മയോടുള്ള നിന്റെ എല്ലാസ്നേഹതിന്നും മുമ്പില്‍ ഞാന്‍ ഈ അക്ഷരങ്ങള്‍ കുത്തിക്കുറിക്കുന്നു... ഒരിക്കല്‍ എന്റെ ഉമ്മ പറഞ്ഞത്‌ ഞാന്‍ഓര്‍ക്കുന്നു.."ഒരു കാലത്ത്‌ നിന്റെ മക്കള്‍ നിന്നോടിങ്ങനെ പറയുമ്പോള്‍ നിനക്ക് മനസ്സിലാവും ഉമ്മയുടെ വലിപ്പം" .... എത്ര ശരി..????!!!!
